History as a work of the imagination in Robin G. Collingwood’s "The idea of history”

Autorka zamierza tu wykazać, że to pomiędzy stanowiskami Kanta, Humboldta i Droysena ukształtowała się ontologiczna i antropologiczna optyka, jaką w odniesieniu do zagadnień historyki i dziejów przejmuje również Collingwood. Jej formułą na oddanie ludzkiej rzeczywistości był dualizm. Oznaczało to, że aby właściwie odnieść się do człowieka, ujmować go trzeba na dwóch planach: w konkretnej historycznej postaci, ale też od strony totalności "natury" ludzkiej, możliwości istnienia, jakie w sobie zawiera. Drugi z tych planów filozofowie i filozofujący dziejopisarze XIX wieku nazywali duchem. Referując węzłowe punkty, autorka szkicuje w artykule, jak pogłębiało się jego rozumienie na linii prowadzącej od Kanta do Droysena. Collingwood staje po stronie Humboldta i Droysena, kiedy metodologiczne zagadnienie roli imaginacji w dziejopisarstwie rozpatruje w szerszych ramach filozofii historii. I kiedy z empirycznej historii wydobywa jej ponadindywidualną osnowę - "dzieje myśli" jako nieustanny ruch ludzkiej wyobraźni. W uczestniczeniu przez historyka w tak rozumianych "żywych dziejach myśli" Collingwood znajduje ontologiczne uzasadnienie dla obiektywności posługującego się wyobraźnią oglądu przeszłości w historii.In this article, I claim that the ontological and anthropological optics that shaped among the standpoints of Kant, Humboldt, and Droysen was also adopted by Collingwood in dealing with historical issues. Dualism was its mode of rendering human reality. This meant that a proper approach to man involved conceiving him on two tiers: in his concrete historical form, but also in terms of the totality of human "nature," or the possibilities of existence it includes. The second tier was commonly called "spirit" by the philosophers and philosophizing history writers of the nineteenth century. Referring to the cardinal points, the article sketches how its understanding grew deeper on the way from Kant to Droysen. Collingwood takes sides with Humboldt and Droysen, placing the methodological issue of the role of the imagination in history writing in the broader framework of the philosophy of history. He also does it by extracting a supra-individual structure from the empirical history – the "history of thought" as the constant movement of human imagination. Collingwood sees the historian’s participation in this "living history of thought" as the ontological justification for the objectivity of the imaginative view of the past in history